Naar en in Igaliku

Ons tweede bootje

Ook hier zijn ijsbergen

Vanmorgen vertrokken we al vroeg vanuit Qaqortoq. We voeren in twee etappes: eerst naar Narsaq. Daar wisselden we van boot en vervolgens voeren we naar Igaliku, Dit tweede bootje was met recht een speedboot: het ging echt snel.
Vanaf het haventje was het nog zo'n 4 km naar Igaliku. Onze bagage werd gereden, maar zelf gingen we lopen. Daarmee kregen we direct een mooi zicht op het gehuchtje met z'n markante geschiedenis. Heel in het kort: Vestiging van de Vikingen, als veeboeren (schapen, koeien) net voor het jaar 1000 (ze noemden het Gardar), de vestiging van de Groenlandse bisschop in de 12e eeuw inclusief "kathedraal", verlaten ergens in de 15e eeuw. Herbewoond vanaf  1780 door een Noors-Groenlands echtpaar dat hier opnieuw schapenteelt introduceerde (die zich gaandeweg over heel Zuid-Groenland uitbreidde).

De "bygd" Igaliku

Onze verblijfplaats

Het mooie idee is dat de oude weiden (voor grasteelt om de veestapel 's winters in leven te houden) weer gebruikt werden, wat minder is het dat alle ruïnes naar hartelust van stenen werden ontdaan om de nieuwe huizen te bouwen.
Van het oude Gardar zijn daarom alleen de fundamenten nog te zien, en Igaliku heeft als bijzonderheid dat er zoveel stenen huizen zijn…

De ruïnes van Gardar (986-ca 1450)

Waar zouden de stenen gebleven zijn?

Tegenwoordig is het een piepklein plaatsje ("bygd", 28 inwoners) met in de omtrek een aantal grote schapenhouderijen.
We hebben het dorp en omgeving verkend, en ook gewoon lekker gezeten en van het uitzicht genoten.
Ons pension heeft wel wat van een jeugdherberg, met gezamenlijke maaltijden (heel erg lekker vanavond: rendier-stoofpot met aardappelpuree) in een eetzaal (maar geen slaapzalen).

Avond over Igaliku

Morgen gaan we een flinke wandeling ondernemen.