naar en op Summit

De weersomstandigheden waren goed (genoeg), dus de vlucht ging door. Om half zeven zaten we aan het ontbijt, en om negen uur zouden we naar het vliegveld gaan. Alleen, op Summit was het zicht (nog) niet goed genoeg, dus het vertrek werd uitgesteld. Om kwart over 10 kwam het groene licht, en gingen we naar het vliegveld. Daar eenmaal aangekomen, werd het toch nog weer even onzeker: plotselinge mist op Summit. Maar dat klaarde op, en we gingen uiteindelijk om kwart voor elf weg. Aan boord 16 passagiers, van wie er twee "heen en weer" gingen om alleen Summit even te zien (die werken bij de meteorologische dienst op het vliegveld, en ze wilden zo graag eens zien hoe het station eruit ziet waar ze al die voorspellingen steeds voor doen).
We hadden een snelle vlucht (anderhalf uur), en een probleemloze landing: hier is Summit! Voor Harro heel herkenbaar (zoveel verandert er niet in een jaar), maar voor Ellen helemaal nieuw.

Ons slaaptentje

Sneeuwscooter"examen"

De regels zijn allemaal wel aangescherpt, voor sneeuwscootergebruik, voor het verlaten van het kamp (moet een overlevings"hut" mee), en zo nog wat. Ook worden nu de "korte" gasten ook ingeschakeld als "huismuis", dus hulpje in de huishouding, alleen nu voor opgesplitste taakjes. Voor ons heel lastig, want we plannen morgen een belangrijk deel van de dag weg te zijn. We proberen nog te ruilen.
De middag hadden we gepland om naar ons veldje te gaan, en daar het boren te oefenen buiten het veldje, en meteen de dichtheid van de sneeuw als functie van de diepte te meten. Dat ging allemaal wat moeilijker dan voorheen (de baas van het spul, John, heeft alles strikt georganiseerd), maar om half vijf hadden we ons sneeuwscooter"examen" gehad, en was er een science tech, Lance, beschikbaar om mee te gaan.
Het veldje lag er weer "prachtig" bij. De sporen buitenom van de science tech die eind vorige maand nog de staakhoogtes (= sneeuwdieptes) had gemeten waren nog te zien. Lance heeft de staakhoogtes nog een keer gemeten, en de datalogger uitgegraven. Wij zijn met het boren en meten begonnen. Het ging eerst wel gladjes, maar op 2 meter diepte was het allemaal niet meer zo simpel. Na veel geploeter konden we verder komen, tot uiteindelijk 340 cm.
Inmiddels was het wel 7 uur, en begon het dicht te trekken. Hoogste tijd om terug te gaan.

's Avonds hebben we de uiteindelijke laagdiepte berekend, en bepaald waar we gaan boren. Dat staat voor morgen op het programma. Maar eerst slapen in ons (gezamenlijke) tentje.