Tocht naar Rodebaai

Souvenir gemaakt terwijl wij wachtten

ons bootje

Gisteren was het ERG laat geworden. Daarom hebben we vandaag eerst maar eens uitgerust, en opnieuw van het uitzicht genoten. Aan het eind van de middag zouden we weer gaan varen, dit keer naar het noorden, naar een gehuchtje met de Nederlandse naam Rodebaai. Daar hebben een paar honderd jaar lang Nederlandse walvisvaarders hun (zomer)kamp gehad. Het rood van de baai schijnt te slaan op het walvissenbloed dat de baai bij tijden rood kleurde. Nog steeds vangt de inheemse bevolking af en toe een walvis.
Maar eerst hadden we nog tijd genoeg om een wandelingetje door Ilulissat te maken. We hebben een souvenirpoppetje uit rendiergewei gekocht. We wilden een iets kleinere dan de kunsthandwerker had staan, dus maakte hij waar wij bij waren een nieuwe. Leuk om te zien. We hebben zowaar ook nog een ijsje gegeten ("als je dat hier met dit mooie weer niet doet, dan doe je het nooit"). 

het dorpje

Spiegelende ijsberg

Daarna werd het tijd om in te schepen. Het was een soortgelijk bootje als de dag ervoor. We waren met uitsluitend Denen dit keer. We hadden aangenaam gezelschap aan een arts die in Nuuk werkte en die haar 82 jarige moeder op bezoek had.
Het was heel moeilijk varen, de haven en omgeving lagen vol met ijs. Spectaculair weer. Het was windstil, dus alle ijsbergen spiegelden in het water.
In Rodebaai is zowaar een restaurant, dat gedreven wordt door een duits echtpaar dat daar is neergestreken. Het eten alleen was bijna het stuk varen waard: de keuze was heilbot of walvis.

het restaurant (H8)

Aankomst in Rodebaai

Er wonen nog ruim 40 mensen in Rodebaai, maar toch werkt het minder geïsoleerd dan het dorpje waar we gisteren waren: je kunt in een paar uur naar Ilulissat lopen, want er ligt geen grote ijsfjord tussen.
De terugtocht was weer even schitterend, het was half bewolkt, dus het licht was weer anders dan eerder. De ijsgang was verminderd, door de werking van het tij zei de schipper.
Om half tien waren we terug van weer een enerverende tocht. We hebben opnieuw vanuit onze kamer gekeken naar de zonsondergang, maar daarna zijn we gaan slapen, want donderdag moeten we vroeg op: om half acht vertrekt ons busje naar het vliegveld: terug naar Kangerlussuaq. Het werk gaat beginnen…

Prachtig licht

Terugtocht

Na thuiskomst: zonsondergang bij het hotel