Vaartocht naar Ilimanaq

Wegvaren uit Ilulissat

Om kwart voor vijf werden we opgehaald en naar de haven gebracht. Daar lag ons bootje al klaar, een oud visserschip. Met ons voeren nog 7 Italianen, en 3 Nederlanders die allemaal van het cruiseschip afkomstig waren, en er na afloop ook rechtstreeks heengebracht zouden worden.
We voeren Ilulissat uit in zuidelijke richting, de richting van de ijsfjord.  We voeren er wijd omheen, en dus langs enorme ijsbergen of liever gezegd ijsformaties. Indrukwekkend is een te zwak woord.

Na ruim anderhalf uur kwamen we in Ilimanaq aan. Groenland is verdeeld in een aantal "byer", dus stadjes, en een groter aantal "bygder", wat wij maar met gehucht vertalen. Ilimanaq is duidelijk een gehucht: er wonen 81 mensen. Wij waren te gast bij de schooljuffrouw. Er zijn 6 schoolkinderen in het dorpje, en ook nog 8 kinderen op de creche.

Het huis van onze gastvrouw

Aankomst in Ilimanaq

Regina, zo heet ze, leidde ons door het gehuchtje. Een paar huizen zijn nog uit de 18e eeuw, de tijd dat de Denen begonnen Groenland te koloniseren. Verder is er een kerkje, een school, een winkel en een dorpshuis. En verder een aantal "gewone" huizen. Regina's huis is nieuw, pas een paar jaar geleden gebouwd. We waren bij haar en haar man te gast, en hebben daar gegeten (walvissoep, forellensoep of kippensoep) en koffie gedronken. Ze heeft ook nog foto's laten zien van de wintertijd, en van jachttochten. We zijn veel te weten gekomen. Zijzelf is een jaar in Denemarken geweest, en heeft haar verdere opleiding in Nuuk gekregen, maar is daarna weer teruggegaan. Ze hebben inmiddels twee kinderen.

het gehucht Ilimanaq

Ilimanaq is verder totaal geïsoleerd. Je kunt -zoals wij- met de boot naar Ilulissat, maar in de winter wil dat niet. Dan kan het alleen maar met de helikopter, in noodgevallen.

De schipper in de stuurhut

Na negenen voeren we terug. De schipper vertelde dat er inmiddels een grote ijsberg uit de ijsfjord was "bevrijd", en dat er nu enorme ijsgang zou zijn. Hij moest verder uit de kust, en langzamer. En dat alles bij langzaam ondergaande zon.
Wauw..

Terug aan boord

Begin van de terugreis

"Het circustentje" (kunnen we vanaf onze kamer ook zien)

We ploeterden niet alleen.

Vooral ten noorden van de ijsfjord was het zoeken en ploeteren om verder te komen. Maar de schipper bleef rustig en geconcentreerd, en het ging allemaal. Tegen half twaalf hadden we het imposante cruiseschip bereikt, waar onze medepassagiers van boord gingen. Het laatste stukje naar de haven duurde nog weer bijna een half uur. We konden nu samen in de stuurhut, nog wat verder praten over het "reilen en zeilen" hier.


 We werden teruggereden naar ons hotel, en daar hebben we, met een glaasje wijn, nog veel te lang naar buiten gekeken...