Klaar voor vertrek |
De Hercules komt aan. Let op de box. |
We hebben onze spulletjes opgeruimd, en hebben in het big house ontbeten, koffie gedronken, nog eens wat gekletst en toen kwam de mededeling dat het vliegtuig om half twaalf werd verwacht, en dat we om half een zouden vertrekken.
We zijn naar buiten gegaan om de landing te bekijken. Dat was eerst nog spannend, want de Hercules vloog twee keer voorbij zonder te landen. Soms keren ze dan onverricht ter zake terug. Dit keer echter niet, de piloot besloot van de andere kant te landen.
Alle lading stond al klaar, waaronder onze witte piepschuimen box met de monsters. We hebben hem zien inladen.
Daarna hebben we in the big house nog gegeten (cordon bleu met sweet potato fries, dat is hartstikke lekker, hadden we in New York ook al eens gehad, gaan we beslist zelf een keer maken), en toen konden we op weg.
Om kwart voor een waren we "air borne". Vaarwel Summit. Toch een raar idee dat het project nu afgelopen is.
Onderweg hadden we een prachtig zicht op de ijskap, en vooral op de rand.
Er is veel lading aan boord |
De rand van het inlandsijs |
In het KISS hebben we de monstertjes gesorteerd op nummer neergelegd om te smelten. Wij zijn boodschappen gaan doen, en gaan eten (opnieuw pizza, lekker buiten in de zon opgegeten). We zijn met de "stadsbus" (bybussi) terug gereden.
Na de koffie waren de monsters gesmolten en hebben we ze overgegoten in de definitieve monsterflesjes. Daar waren we om half tien meer klaar. Nu is het experiment echt af, en wordt het wachten op de analyse.
Nu een lekker glaasje wijn, morgen nog wat dingen regelen en misschien een ritje naar de Russell gletsjer. In ieder geval sluiten we morgenavond af in stijl: we hebben gereserveerd in Roklubben...
monsters uitschenken (bijna 200!) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten